نماز دانشگاهی است که کوچک و بزرگ، با سواد و بی سواد، فیلسوف و متکلم، اولیای خدا، امامان و پیشوایان دینی و حتی پیامبر بزرگوار اسلام(ص) هم در آن شرکت می کردند. بدیهی است همه مسلمانان در این دانشگاه وارد می شوند، اما همه یکسان بهره نمی گیرند، بلکه درک، علم، کیفیت اقامه نماز، دقت و اهتمام در ترک گناهان و مراقبت در اوقات نماز و کیفیت ارتباط نمازگزار با پروردگار متعالی همه و همه در رشد و تعالی نمازگزار مؤثر و مفید است. برای مثال کودکی که نماز می خواند، سعی می کند کلمات نماز را صحیح ادا کرده و نماز را به پایان برساند. یک انسان بزرگسال علاوه بر قرائت حمد و سوره تلاش می کند که خود را در محضر خدا ببیند و در معنای بعضی از کلمات نماز تعمق کند.