آنچه در نامه ی پنجاه و دوم نهج البلاغه از امام علی(علیه السلام) در باره اوقات نمازهای شبانه روزی آمده در باره بهترین وقت این نمازهاست و اختلافی با قرآن و روایات دیگر که مورد استفاده احکام شرعی نماز است، نمی باشد.
«صَلّ الصّلاةَ لِوقْتِها المُۆَقّت لها، و لا تُعجِّل وقتها لِفَراغ، و لاتُۆخِّرها لاشْتِغالٍ وَ اعْلمْ انّ کُلّ شىءٍ مِنْ عملک تَبَعٌ لِصلاتِکَ»:نماز را در وقتی که برای آن تعیین شده به جای آور و در هنگام کار نداشتن در انجام آن مشتاب؛ و چون در حال انجام کارى هستی از انجام نماز روی برمتاب؛ آگاه باش که تمام اعمال تو، پیرو نمازت است.(نهج البلاغه صبحی صالح ص 385و384)
ادامه مطلب ...
)
عن سلیمان ، عن ابى عبدالله - علیه السلام - فى قول الله :
ولا تجهر بصلاتک الایة قال : الجهر بها رفع الصوت ، و المخافتة ما لم تسمع اذناک و بین ذلک قدر ما تسمع اذنیک
امام صادق (ع ) درباره قول خداوند ((ولاتجهر بصلاتک )) فرمود: ((جهر)) یعنى بلند کردن صدا، و ((مخافتة )) یعنى گوش تو صدا را نشنود، و میان این دو، چیزى است که گوش هایت آن را مى شنود.(بحارالانوار، ج 85، ص 73).
